1اختلال در باورهای فراشناختی از جمله اعتماد شناختی، باورهای مثبت درباره ی نگرانی، باورهای منفی درباره ی کنترل ناپذیری و نیاز به کنترل افکار، مواردی هستند که می­توانند توجه فرد به سلامت جسمی و روانی را تحت الشعاع خود قرار دهند. با توجه به آمار بالای کودکان دارای ناتوانی­های ذهنی، حضور این کودکان در خانواده تأثیرات مختلفی را بر جنبه­های گوناگون زندگی خانواده ها و والدین می گذارد؛ بنابراین، میزان خودمراقبتی در این والدین و عواملی (هیجان های مثبت و منفی و باورهای فراشناختی) که خودمراقبتی آنان را تحت تأثیر قرار می دهد، حائز اهمیت است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی مروری باورهای فراشناختی و خودمراقبتی والدین دارای فرزندان با ناتوانی­های ذهنی انجام شد. مطالعه ی مروری حاضر با جست وجو در منابع اطلاعاتی شامل: Scopus, Science Direct, IranMedex, Springer ProQuest در محدوده ی زمانی2022-2003 آغاز شد و پس از بررسی خلاصه و متن کامل مقالات، در نهایت 31 مقاله انتخاب شدند. یافته ­ها نشان داد ناتوانی ذهنی وضعیتی است که عوامل مختلفی مانند ناتوانی های توجه، ناتوانی های یادگیری و ناتوانی های اجتماعی به همراه مشکلات رفتاری مرتبط، آن را تشکیل می دهند. والدینی که دارای فرزندان با ناتوانی ذهنی هستند، به حمایت، خودمراقبتی و راهنمایی خاص نیاز دارند. باورهای فراشناختی منفی ممکن است باعث کاهش اعتماد به توانایی های خود، تشدید استرس، کاهش انگیزه و انرژی و از بین بردن روابط خانوادگی شود. از طرف دیگر، باورهای فراشناختی مثبت باعث برخورد مثبت با چالش ها، خودکنترلی و خودپذیرفته بودن می شود و باعث می شود والدین از این نظر به خودمراقبتی بالایی برسند. والدینی که باور دارند تغذیه ی سالم و مراقبت از سلامت جسمی و روحی مادر در دوران بارداری می تواند بهبود سلامت فرزندانشان را تسریع کند، بیشتر به این موضوع توجه می کنند و رویکردهای پیشگیرانه ی قبل از تولد را بخشی اساسی از مراقبت های خود در نظر خواهند گرفت و والدینی که باور دارند رفتارهای خود در برابر فرزندانشان می تواند بهبود یابد و با استفاده از روش های آموزشی مناسب، می توانند توانایی های فرزندانشان را بهبود بخشند، آموزش و پرورش فرزندانشان را با توجه به این باورها طرح می ریزند.

1The difficult tasks of firefighters' operational personnel, increase the risk of hypertension and other acute cardiovascular and cerebrovascular diseases. Objective: This study aimed to determine the relationship between health literacy and Self-Care of hypertension among firefighters in Tehran. Methods: This cross-sectional study, which conducted in among 360 male firefighters, age of 18-60 years, working in the Tehran Fire Department in year 2019 was performed by two-stage sampling method in cluster and simple random. Data were collected through demographic form, Health literacy for Iranian adult questionnaire (HELIA) and researcher-made Self-Care checklist for hypertensive disease. Data were analyzed in SPSS (version 22) using descriptive methods and, analytical tests. Results: 57.5% of people were in the age group of 30-40. The mean score of health literacy was 73.96 with a standard deviation of 3.8. The highest mean score of health literacy was related to information perception and the lowest average score was related to reading skills. Among study sample, 44.2% had “good” and 26.7% had” very good” health literacy. Also, the mean score of Self-Care behaviors was 19.23 with a standard deviation of 3.4. About 14.4% of employees had a mean score of good Self-Care. There was a direct and significant correlation between health literacy and Self-Care (r= .36 [m1] , p <0.001[m2] ). Conclusion: Health literacy and Self-Care behaviors weren’t favorable. There was a significan[93] t positive correlation between health literacy and Self-Care. Therefore, it is necessary to design an appropriate intervention.

1هدف: پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش مهارت خود کنترلی مبتنی بر مدرسه بر  سرسختی و خودکار آمدی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول انجام شد.روش: این پژوهش از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر قم بود که 30 نفر از دانش آموزان یکی از مدارس ناحیه یک شهر قم  با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 15نفری به صورت کاملا تصادفی دسته بندی شدند. دانش آموزان گروه آزمایش در 8 جلسه 80 دقیقه ای برنامه آموزش خود کنترلی مبتنی بر مدرسه شرکت کردند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. قبل و بعد از اجرای مداخله  و در مرحله پیگیری، هر دو گروه با استفاده از مقیاس سرسختی روانشناختی لانگ و گولت (2003)  و  مقیاس  خودکار آمدی کودک و نوجوان ((SEQ-C  مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-22 و از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.یافته ها:  نتایج نشان داد که آموزش مهارت خود کنترلی مبتنی بر مدرسه تاثیر معناداری بر افزایش سرسختی روانشناختی و خود کار آمدی دانش آموزان دارد (01/0 P<). .نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که آموزش مهارت خود کنترلی مبتنی بر مدرسه می تواند به عنوان مداخله ای موثر در افزایش سرسختی روانشناختی و  خود کار آمدی در دانش آموزان باشد

سابقه و هدف: جداشدگی پست (debonding) از مهمترین علل شکست در ترمیم دندان های اندو شده با پست های فایبر میباشد. ضعیفترین حلقه اتصال در مجموعه پست – سمان رزینی – عاج، چسبندگی سمان به عاج است. هدف این تحقیق مقایسه استحکام باند برشی دو گروه سمان رزینی و در اتصال پست فایبر با عاج دندان بوده است.مواد و روش ها: 40 دندان پرمولر تک کانال مندیبل با ریشه سالم تحت درمان استاندارد ریشه قرار گرفتند، سپس تاج دندان از محل اتصال با سمان قطع شد. سپس با دریل مخصوص کارخانه RTD فضای پست در داخل کانال آماده گردید. نمونه ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. پستهای فایبر Matchpost (RTD) سایز 2 در گروه A با سمان رزینی Core Cem (RTD) و در گروه B با سمان رزینی Panavia F2 (Kuraray) با استفاده از پرایمر و تکنیک Self- etch در داخل کانال سمان شدند. در گروه C پستها با سمان رزینی Bisco (BisCem) و در گروه D با سمان رزینی Maxcem Elite (Kerr) مطابق دستور کارخانه در کانال دندان سمان شدند. تمام نمونه ها به مدت 40 ثانیه لایت کیور و سپس در آکریل مانت و با دیسک به 2 قطعه 4 میلیمتری تقسیم شدند و از هر دندان 2 نمونه بدست آمد. توسط دستگاه Instron تست Push-out برای هر نمونه انجام شد تا شکست رخ دهد. از تقسیم مقدار نیرو بر سطح باند شده، استحکام باند برشی به مگاپاسکال بدست آمد. سپس آزمون های آماری ANOVA one way و Dunnett جهت آنالیز یافته ها انجام شد.یافته ها: میانگین استحکام باند برشی در گروه های مورد آزمایش بر حسب مگاپاسکال به شرح زیر بدست آمد، گروه 12.6±3.77 A گروه 14.61±4.18 B گروه 7.26±2.49 C و گروه 6.68±3.17 D، آزمون آماری نشان داد که چهار گروه از نظر میزان استحکام باند برشی تفاوت معنی دار آماری دارند. (P=0.001) از سوی دیگر ملاحظه گردید که استحکام باند حاصل از کاربرد سمان های گروه A و B با تکنیک باندینگ Self- etch از لحاظ آماری متفاوت نمی باشد. همچنین سمانهای Self-adhesive گروه C و D تفاوت معناداری در استحکام باند نشان ندادند. در حالیکه سمانهای گروه A و B با تکنیک Self-etch میانگین استحکام باند بیشتری نسبت به سمانهای گروه C و D با تکنیک باندینگ Self-adhesive نشان دادند و این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (P<0.05).نتیجه گیری: اگر در سمان کردن پست فایبر در داخل کانال دندان از سمانهای رزینی Self-etch استفاده کنیم استحکام باند قوی تری نسبت به سمان های رزینی Self-adhesive بدست می آوریم.

مقدمه: بیماری مزمن کلیه در سراسر دنیا به عنوان یکی از مشکلات سلامت عمومی که منجر به افزایش هزینه ها و میزان مرگ و میر می شود شناخته شده است. اگر چه دیالیز طول عمر بیمار را افزایش می دهد؛ اما عدم کفایت دیالیز از جمله عوامل مهم در افزایش مرگ و میر بیماران همودیالیزی محسوب می شود. هدف: هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر آموزش خودمراقبتی به روش بازخورد محور و استفاده از نرم افزار دی کر (Di Care) بر کفایت دیالیز بیماران تحت همودیالیز بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 03-1402 در بیمارستان های منتخب کرمان انجام شد. 60 بیمار تحت همودیالیز به روش هدفمند وارد مطالعه شدند و به روش تصادفی ساده به سه گروه آموزش بازخورد محور (20=n)، آموزش با نرم افزار دیاکر (20=n) و کنترل (20=n) تخصیص یافتند. جهت اندازه گیری کفایت دیالیز از شاخص Kt/v و نسبت کسر اوره (URR) قبل، بلافاصله بعد و 8 هفته بعد از مداخله استفاده شد. از نرم افزار SPSS با سطح معنی داری کمتر از 0/05 جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله میانگین کفایت دیالیز بیماران بر اساس شاخص Kt/v در گروه بازخورد محور، نرم افزار دی کر و کنترل به ترتیب (0/46±1/27، 0/37±1/26 و 0/25±1/35؛ 0/674P=) و نسبت کسر اوره به ترتیب (0/11± 0/63، 0/10 ±0/63 و 0/07±0/68؛ 0/263P=) بود که تفاوت معنی داری نداشت. در حالی که بلافاصله بعد از مداخله شاخص Kt/v بیماران به ترتیب (0/15±1/34، 0/21±1/23 و 0/22±1/41؛ 0/033P =) بود که تفاوت معنی داری داشت، ولی هشت هفته بعد به ترتیب (0/15±1/29، 0/16±1/24 و 0/35±1/44؛ 0/237P=) شد که تفاوت معنی داری نداشت. همچنین، در نسبت کسر اوره بیماران بلافاصله بعد از مداخله به ترتیب (0/04±0/68، 0/12±0/67 و 0/06±0/69؛ 0/423P =) و هشت هفته بعد از مداخله به ترتیب (0/05±0/66، 0/05 ± 0/65 و 0/07 ± 0/69، 0/581=P) تفاوت معنی داری دیده نشد. همچنین، شاخص Kt/v (0/903=P) و نسبت کسر اوره (URR) (0/982=P) بیماران در سه گروه در طول زمان تغییر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: علی رغم وجود شواهد مبنی بر اثرات مفید روش های نوین یاددهی-یادگیری در بیماران تحت همودیالیز، آموزش خودمراقبتی به روش بازخورد محور و استفاده از نرم افزار دی کر بر کفایت دیالیز این بیماران تأثیر چشمگیری نداشت.

گزارش های موردی به عنوان یک منبع ارزشمند در مطالعات پزشکی مطرح هستند و به همان میزان نقش مهمی در پیشرفت علمی دارند. گزارش موردی از 1600 قبل از میلاد مسیح تا عصر حاضر، مسیری طولانی طی کرده است. مواجهه با نکات جدید بالینی توسط پزشکان و سایر محققان و گزارش آن به صورت یک مقاله گزارش بالینی، می تواند پیش زمینه ای برای مطالعات وسیع تر بعدی باشد. ناآشنایی با اصول اساسی نگارش مقالات گزارش موردی، میزان تمایل به نگارش و چاپ این مقالات را خصوصا توسط محققان جوان کم کرده است. آشنایی با این سیر تاریخی و نیزشیوه نگارش صحیح گزارش موردی، علاوه بر ارزش علمی، می تواند یک تجربه عالی آموزشی به خصوص برای دانشجویان پزشکی و پزشکان جوان باشد. هدف از این مقاله، ارایه یک دستورالعمل استاندارد برای نگارش و انتشار مقالات گزارش موردی است.

مقدمه: سرطان کولورکتال از سرطان های شایع دستگاه گوارش محسوب می شود. با توجه به این که مهمترین علت مرگ و میر این بیماران به دلیل کاهش توان خودمراقبتی می باشد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر الگوی خودمراقبتی اورم بر توان خودمراقبتی این بیماران می باشد.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی می باشد، که بر روی 70 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا کرمانشاه در سال 1394 انجام شد. روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری در دسترس بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه پژوهشگر ساخته "بررسی توان خودمراقبتی" بودند. پس از گردآوری اطلاعات لازم، برنامه مراقبتی بر اساس الگوی خودمراقبتی اورم برای بررسی آگاهی، مهارت و توان خودمراقبتی در در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد و پس از 2 ماه مداخله مجددا میزان توان خودمراقبتی در بیماران اندازه گیری شد.یافته ها: میزان آگاهی، مهارت و توان خودمراقبتی در بیماران قبل از انجام مداخله در حد متوسط و پایین قرار داشت و همچنین تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد (P³0.05)، اما بعد از انجام مداخله موارد ذکر شده به مقدار متوسط رسید (P£.05). آزمون ویلکاکسون نشان دهنده موثر بودن اجرای الگوی اورم در این بیماران بود (P=0.001).نتیجه گیری: بکارگیری الگوی خودمراقبتی اورم، به عنوان روشی جهت افزایش میزان آگاهی، مهارت و توان خودمراقبتی در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال می شود. لذا پیشنهاد می شود جهت افزایش توان خودمراقبتی این بیماران به عنوان یک مداخله پرستاری استفاده شود.